Is het je al eens opgevallen hoeveel zegswijzen en spreuken een diepe kern van wijsheid omvatten?
Fascinerend, die oude volksspreuken, de beeldende taal die men hierin verweeft om de boodschap zowel auditief als visueel te brengen.
Woorden hebben de neiging om te blijven hangen, als hadden ze kleine weerhaakjes die aanhechten op de plekken waar ze kwetsend of juist heel lovend werden ervaren. Ieder van ons hoeft maar naar de kinderjaren terug te denken om een opmerking die ooit al dan niet achteloos gemaakt werd weer helder voor de geest te halen.
Een woord is maar een woord.
Je woord geven. Het woord nemen.
Spreken is zilver, zwijgen is goud.
Iets doodzwijgen.
Dat woord dat maar een reeksje aaneengeschakelde lettertjes is ….
Misschien is dat voor jezelf quasi betekenisloos maar raakt het een ander meer dan je zou verwachten.
Dat reeksje letters kan jou laat groeien, maar kan een ander mogelijks doen breken.
Of ik dat altijd in de gaten heb? Neen, het vergt aandacht en invoeling, het vergt ook besef van de zalvende en vernietigende kracht van zowel het woord als de intonatie. Het helpt bovendien als je het ego even bij de deur kan parkeren zodat je je niet gekwetst, bedreigd of verheerlijkt hoeft te voelen, zodat alles er mag zijn.
Waar mogelijk tracht ik mij aan mijn voornemen te houden om helder en direct te communiceren, zinnigs te delen of anders toch iets positiefs en me te weerhouden van kritiek of kwetsende woorden. Immers mijn waarheid eindigt waar de jouwe begint. Everybody is entitled to his own truth.
En zo het je toch gebeurt dat je iemand kwetste, hou je eraan om te laten zien dat je dit herkend hebt, dat je het erkent en dat je dit wil rechtzetten, vooral niet “doodzwijgen”.
Vele malen heb ik met dit te doen de situatie weten te ontdooien en lag de weg nadien vrij voor een mooie en respectvolle uitwisseling en meer begrip.
If we can agree to disagree, we can change the energy!
Eén mooie manier om dit te doen is Ho’oponopono :
Je hoeft de woorden niet eens luidop uit te spreken, het werkt ook als je ze in gedachten als een mantra reciteert , net zolang tot je voelt dat er verzachting komt.
Immers, er zijn zo van die onomkeerbare dingen waar we ons maar beter van bewust zijn, liefst voor ze geschieden :
een steen eens hij werd geworpen
een woord eens het werd gesproken
een actie eens ze is ontstaan.
Daar kon ik nu toch even niet omheen voor mezelf.
Voor ons als mensen is het spreken, het aan elkaar rijgen van woorden een vorm van kunst geworden, ja zelfs een tijdverdrijf.
We weten heel goed dat wie kan het goochelen met woorden een zekere machtspositie kan innemen. Het is ons niet vreemd en we bevonden ons allemaal al aan beide zijden van een gesprek waarin het woord gebruikt of misbruikt werd om iets te bereiken. Het is een constant gegeven in onze samenleving om dit gegoochel toe te passen.
Vaak lijkt dat in eerste instantie ook resultaat te boeken. Getuige de verdeeldheid die er in het afgelopen jaar is ontstaan.
Beter nog, dit is een gegeven!! Resultaat verzekerd!
Alleen …. welk resultaat ?
Want het gaat er eigenlijk niet om dat je je gelijk behaalt, of een ander binnen jouw uitgezette lijnen laat lopen omdat dat voor jou beter uitkomt. In datzelfde gesprek komt er veel meer aan bod dan wat je op het eerste zicht zou vermoeden. Op de momenten waarop ik me overdonderd voelde of verrast werd met een (vaak onaangekondigd) gesprek waarin de gesprekspartner deze situatie in zijn voordeel omboog, ging er achteraf altijd een gevoel van onrechtvaardigheid door me heen. De hieruit groeiende onvrede met de gang van zaken leidde al wel eens tot een vertrouwensbreuk die niet altijd hersteld kon worden.
Op een positieve constructieve manier communiceren veronderstelt dat je in verbinding gaat met je partner. Verbinding aangaan kan je enkel als je respectvol bent jegens elkaar en jegens jezelf. Hiervoor moet je wel jezelf ook graag zien. En misschien helpt het als je ook de ander op zijn minst een beetje graag ziet. Wat trouwens ook meehelpt, is het niet vanuit een “oplossingsgerichtheid” luisteren maar met de intentie om te verbinden met wat er achter de woorden aan gevoelens te ontdekken ligt, horen wat er werkelijk wordt gezegd.
Het boek “The Four agreements” van Miguel Ruiz Brengt mooi in beeld hoe krachtig het woord is in het eerste agreement : Be impeccable with word, wat vrij vertaald, na het lezen van dit hoofdstuk zoveel zegt als : spreek vanuit een zuivere pure intentie en wees zuiver in het plaatsen van je woorden.
En zoals vaak leiden dit soort gedachtensprongen me langsheen kostbare wijsheden. Meer dan eens vond ik die in uitspraken van Rumi Die het hier in de kern vat en tot het hart spreekt …
met of zonder woorden.
Hartegroet
Karin & Johan