Wijsheid heeft geen behoefte zich te bewijzen.
Een zinnetje dat gisteren mijn aandacht trok en dat me intrigeerde. Het zette me toch even op een spelend spoor, met daarbij horende volgende spin_offs.
Of ik voor mezelf de nood voel om me te bewijzen?
Een open vraag met een uitdagende gelaagdheid.
Immers, zo ja, voor wie wil ik me dan bewijzen?
En waarom ?
En van waaruit vloeit die behoefte dan voort om je te willen bewijzen?
Alsof ik mijn “waarde” moet kunnen aantonen aan iets of iemand buiten mijzelf.
Voel ik me niet goed genoeg, of gewoon niet genoeg?
Dus daarmee dook ik even in de diepte van mijn grote binnenzee , doorheen de stromingen, helemaal naar de bodem, waar het water nagenoeg stilstaat. Om hier eens te gaan voelen wat dit zoal allemaal aanraakt of aanreikt aan mij aan inzichten, aan wijsheid, aan helderheid.
Schrik niet, dat diepzeeduiken kan verrassend intens zijn. Er zijn zo van die dingetjes die je denkt al jaren achter je te hebben gelaten maar die toch nog steeds voet in de bodem hebben, daar deep down die binnenzee. Dingetjes die onverwacht gevoeliger zijn dan je wil toegeven.
En hoe ga je daar dan mee om?
Kan je enkel schouwen ? Zien, (h)erkennen en omarmen in liefde om direct weer los te laten? En kun je toelaten en voelen dat alles hierdoor verzacht, of moet je van jezelf die pijn telkens opnieuw doorleven?
Met het telkens weer doorleven, bevestig je de neurologische “bedrading” die je in het verleden hebt aangelegd, alsof je de route van de prikkeloverdracht steeds sterker maakt. Dit legt je vast in je verleden en laat jou in het huidige moment je verleden herbeleven. Zonde van het moment van NU dat door je vingers glipt. Het loont om die “prikkeldraad” bedrading weg te halen…
Een inzicht dat ik nu pas begin te bevatten door er bewuster mee om te leren gaan.
Maar goed, dat bewijzen dus…
JA !! Ik voel me vrij en niet meer gebonden aan het bewijzen van mezelf en mijn waarde ten overstaan van iemand anders! Ik hoef me niet langer te profileren met kennis en ervaring en what else nog meer.
Of ik helemaal bevrijd ben? Welnee, dat is nog wel een beetje een dingetje. Naar mezelf toe, voel ik zeker nog de nood om een aantal dingen te bewijzen. Auwtch! Dat is raak.
Zo wil ik bewijzen dat ik kan neerzetten wat ik in mijn hart al jaren heb gevoed en gekoesterd en al duizenden malen heb gedroomd. Dat wat ik nog steeds droom, wat zelfs nog meer diepgang heeft gekregen het afgelopen jaar.
Zo wil ik voor mezelf bewijzen dat de twijfels die me soms overvallen onterecht zijn. Dat ze er misschien wel gewoon mogen zijn en dat ik het daarbij mag laten. Dat ze dienst doen als wegwijzer, als tool om op onderzoek uit te trekken, vaak is dat zelfonderzoek, het zoeken naar mijn waarheid, mijn authentieke “zijn”. En hoe mooi is het dan om hier telkens weer een beetje meer licht op te kunnen schijnen…
Twijfels als katalysator dus voor groei en toenemend bewust Zijn.
Oh, en als ik dan toch aan het woordspelen ben, dan mag de vraag of ik me wil “be-wijzen” zeker niet ontbreken !
Alleen al die vraag brengt mijn 50 triljoen cellen , die samen mij vormen, aan het stuiteren van contentement!
Met een vol-💖-ig JAAAAA!!!! Ik wil me be-wijzen, me voeden en ver-rijk-en. Ik hou van een rijk leven, rijk aan vriendschap, wijsheid, rust, natuur, liefde en leven!
Hartegroet
Karin & Johan