Een beetje tegenwind kan geen kwaad mijn gedacht !
Het woordenboek reikt ons aan dat tegenwind de wind is die we langs voren krijgen ( vanuit de richting waar we heen gaan ) : tegenstand dus, of weerwerk.
Herinner jij je nog de laatste keer dat je met flink strakke wind een wandeling maakte? Of een tochtje op de fiets?
Heb je er toen bij stilgestaan hoe het voelt in beiden, zowel wind mee als wind tegen? Het zette me vanochtend op het pad om dat eens even verder te onderzoeken voor mezelf of liever bij en in mezelf.
Wind mee of de wind in de rug voelt als een krachtige duw om door te gaan en drijft enigszins het tempo op. Maar oh wat als je sjaal wordt meegenomen, hoe snel je ook rent, de kans dat je hem inhaalt is behoorlijk klein.
Wind mee wordt algemeen gezien als iets positiefs, het zit je mee, alles loopt van een leien dakje, you got lucky.
De wind in de rug kan soms echter ook voelen of je sneller moet gaan dan je kan en wil, als iemand die je constant zetjes geeft om een tandje bij te steken, als geen pauze krijgen en alsmaar meer en verder moeten.
Met wind mee, komt er een krachtige energie van achter je. Dat kan zowel bekrachtigend als bedreigend ervaren worden, immers de achterkant van je lichaam is kwetsbaar, je ziet gevaar niet komen en het kan je plots overvallen. Het vergt moed en vertrouwen om die kwetsbaarheid toe te laten en je hartgebied open te houden. In dat opzicht kan wind mee ons veel bieden.
Hoe voelt het dan als je tegen wind in gaat ?
Dat kun je je vast nog wel herinneren, want dat is een heel apart scala aan gevoelens.
Ik help je even opfrissen :
Je haren wapperend in de wind en uit je gezicht : een heldere blik, vooroverleunend zet je kracht, borst open en vooruit, neus in de wind, je hoofd wordt lekker leeggeblazen, geen ruimte voor onzinnige spinsels meer, je voelt dat je leeft, je tintelt, de wind in je gezicht vervult je met zuurstof en zet je brein weer vol actief, nieuwe inzichten en ideeën komen aangewaaid en oude bezorgdheden krijgen de nodige zuurstof om eindelijk uitgewaaid en opgeruimd te kunnen worden. De vreugde groeit en zo ook de speelsheid en de drive om overeind te blijven en te tonen waar je voor staat . In tegenwind laat je alle ruis ver achter je. Je kan alleen maar hier en nu zijn …. levend in het moment.
Tegenwind is voor mij een mooie uitnodiging om alle ramen in mijn hoofd wijd open te zetten en een frisse bries binnen te halen die overal het stof even afneemt. Een verwelkoming van nieuw gedachtegoed en inspiratie, nieuwe zuurstof ook die de passie weer kan voeden, het vuur in mij diep aanwakkert.
Ja een beetje als de wind die nieuwe zaadjes meedraagt die ergens diep in mij vruchtbare bodem mogen vinden om later op het gepaste moment te ontkiemen.
Wist je trouwens dat de bomen aan de rand van het bos het sterkst staan? Zij vangen en breken de wind. Buigen hem om zodat ie over het bos heen gaat.
Storms make trees take deeper roots !
Wie uitgedaagd wordt, groeit. Of is het eerder wie zich laat uitdagen, creëert potentiële groeikansen.
Oh en dan heb je nog “ The Winds of Change “,
dezen vallen compleet buiten categorie 🌪. Althans toch vanuit de optiek van meetbare windkracht. Een beetje als wind zonder wind.
Het is dat soort waar een klein zacht briesje dat nauwelijks een veertje kan tillen, je zomaar van de sokken blaast.
De wind met de kracht om je bewust-Zijn leven in te blazen …
Wat aan te vangen met deze wind ? Het is maar wat je ermee aan wil.
Nooit eerder had ik het gevoel dat er een collectieve “ Wind of Change “ over de aarde woei, maar nu dus wel. En dan kijk ik om me heen, zoekend naar hoe anderen hiermee omgaan, zoekend ook naar hoe ik zelf hiermee wil omgaan.
Wil ik me verschuilen achter een windscreen en pas weer tevoorschijn komen als de storm geluwd is, met het bijbehorend risico dat ik de wereld die ik dan zie niet meer terug ken ? Of wil ik als een lichtbaken, een vuurtoren, een diep gewortelde boom gaan staan, krachtig en onbevreesd (of misschien toch wel enigszins bevreesd om mijn ongekende lot ) , ramen in mijn hoofd wijd open …
Ontvangend, ombuigend, transformerend. Het heft in eigen handen, kapitein op het eigen schip.
Oh ik voel het al bruisen door mijn aderen, no windscreens for this girl ! Ik wil voelen dat ik leef, de volle 1000%.
When the winds of change blow, i’ll stand tall in my own and unique way of being.
Hartegroet
Karin