Ik had het er al eens eerder over in de blog van februari, het is me schijnbaar heel dierbaar, dat vrij zijn. Dus sta ik mezelf toe om daar nog wat bijkomende be-voel-ingen bij te veroorloven. Misschien is het waardevol of leuk om eerst nog eens de eerdere inspiratie terug te lezen alvorens deze te vervolgen. Daarin laat ik je heel graag volledig VRIJ 🍀.

Het is op zijn minst frappant te noemen, hoe verschillend de situatie nu is in vergelijking met het moment waarop ik het eerst over vrijheid schreef!
In een wereld waarin ons tegenwoordig zoveel begrenzingen worden opgelegd en we ons beroofd voelen van onze vrijheid, is vrij kunnen zijn een gekoesterd geschenk, maar tevens ook een ingewikkelde materie gebleken.

Of we het nu verplichtingen, begrenzingen of beperkingen noemen, allemaal tasten ze op één of andere manier ons gevoel vrij te zijn aan. Daartoe reken ik ook heel wat (morele) verplichtingen, die dan strikt genomen niet opgelegd worden, maar waarvan je het gevoel krijgt, om welke reden dan ook, dat je er niet onderuit komt. Immers, we willen allemaal graag voldoende goed inpassen in het maatschappelijk gebeuren, in onze directe omgeving en samenleving om niet erbuiten te vallen.

Ik denk hierbij aan het hebben van een baan, het behalen van diploma’s, het volgen van gedegen opleidingen, maar ook het zorgen voor…., het “moeten” leuk vinden van ….,
Ikzelf, en naar ik vermoed ook jij, heb me wel eens vaker sociaal verplicht gevoeld om een feestje, vergadering of bijeenkomst bij te wonen uit beleefdheid of zelfs uit betrokkenheid, maar daarom niet steeds met volle goesting en vanuit vrije wil.
En akkoord, je hebt het mij ook al meermaals horen zeggen :
We leven ons leven niet voor onszelf alleen & we zijn maar mens dankzij onze medemensen. Het klopt als een bus, maar helemaal waterdicht is het niet. Want als ik hier al eens over filosofeer, bekruipt me het gevoel dat we soms meer mens voor onze medemens zijn dan voor onszelf.

Zou het kunnen dat we wat gezond egoïsme missen? Wat is daar mis mee?
Oh ja, ik herinner het me, het is ons afgeleerd om voor onszelf te kiezen, altijd eerst even checken of dat wel aardig is voor je medemens. Maar dat is naar mijn gevoel een grote valkuil gebleken, die ons steeds verder van onszelf deed wegdrijven, die ons bij tijden uitgeput en leeg en alleen achterliet.
Het lijkt wel de wereld op zijn kop!

Horen we niet opnieuw beter zorg voor onszelf te gaan dragen? Durven we nog verstillen en luisteren naar wat ons lijf ons aanreikt wat het nodig heeft? Het lijkt me wijs om eerst onze eigen kruik te gaan vullen alvorens alles weg te schenken. Ga opnieuw dat doen wat jou voedt en inspireert, wat je ooit met veel passie deed maar gaandeweg hebt achtergelaten, waar je enthousiasme van oplaait! Enkel zo heb je ook echt wat te bieden aan een ander.

Welke plaats durf jij innemen voor jezelf? Hoe wil je zelf staan in verhouding tot het geheel?
Kunnen en durven we tijd vrij maken voor onszelf , durf jij nog nee zeggen zonder je daar schuldig Om te voelen, of zonder je te willen verantwoorden? Schuldgevoel, die andere onbenoemde olifant in de kamer… die ons ervan weerhoudt om onze schaduwen te be-licht-en, om jezelf volledig te accepteren zoals je bent, om te durven doen wat je echt zou willen doen.

Want als we dat opnieuw leren, zullen we ook voor elkaar opnieuw begrip leren opbrengen als er forfait gegeven wordt, zonder dat je dat persoonlijk hoeft te nemen, lekker het ego buitenspel zetten….. dat alleen al voelt ontzettend bevrijdend als ik het zo neerschrijf. In het creëren van die ruimte voor jezelf, gun je het ook je medemens om die vrijheid te ervaren, hoe mooi kan het zijn?!

Het boek “The four agreements” van Don Miguel Ruiz leert ons dat: het steeds minder persoonlijk nemen, je be-VRIJ-dt van Zelf-limiterende gedachten, je leven weer vervult met vreugde en je verlost van nodeloos lijden.

Inmiddels, zoveel maanden verder in coronarealiteit en na wel heel wat begrenzingen ons opgelegd in ons fysieke bestaan, zelfs met effect in ons denken en voelen, heeft het toch geleid tot groei en het ontdekken van een nieuwe vorm van vrijheid en kracht.
Heb jij je ook al gerealiseerd hoeveel vrijheid er zit in het mogen denken van je eigen gedachten, het voelen van je eigen gevoelens, het verbinden met je-Zelf ? Hierin hoef je je niet te laten beperken, hierin heb jij alleen carte blanche!! Laat je heerlijk voluit gaan en laat je vooral geen begrenzing aanpraten !!

Wat is jouw bestemming? Jouw ultieme doel in jouw leven?
Ik vraag het me de laatste weken wel eens vaker af. Ik weiger te geloven dat het de reis is van de schoolbanken, per direct doorgeschoven naar de werksfeer waar we tot op een steeds weer uitgestelde pensioenleeftijd hard moeten werken voor een baas die in alle eerlijkheid vaak niet oprecht betrokken is met zijn werknemers omdat ie teveel aan zijn hoofd heeft of er zoveel tussenpersonen zijn dat hij ze zelfs niet kent.
Ik heb zelf steeds jobs gecombineerd om een beetje extra financiële ruimte te hebben en zodoende wat extra luxe te genereren voor mezelf en mijn gezin. Helaas, heb ik dat veel te zwaar betaald met kostbare tijd, ten koste van de mij dierbare relaties….
Voor mij voelde dit niet langer als het juiste pad.

Het besef dat ik leefde om te werken in plaats van werkte om te leven rukte me op een ochtend ruw uit mijn slaaptoestand. Het leven is er om te genieten en gelukkig te zijn, om aandacht en liefde te ervaren en te schenken, om elkaar te helpen en te steunen waar nodig, zonder tegenwaarde, zomaar omdat dit vreugde schenkt!
Voor mij is leven ook durven loslaten en tevreden zijn met minder, want zoals we hier aan den lijve ondervinden ….
is dat beetje minder ….. zoveel meer !

Ik wens het je toe,
meer van alles dat je nu soms zo hard mist.

Hartegroet en altijd welkom,

Karin & Johan